- شنبه ۲۲ شهریور ۹۹
- ۰۸:۳۵
التهاب قرنیه – کراتیت؛ keratitis) از بیماری‌های تهدیدکننده بینایی است زیرا می‌تواند کدورت، اسکار – بافت جوشگاهی و سوراخ شدن قرنیه را به دنبال داشته باشد. تراخم حاصل از عفونت با باکتری کلامیدیا و کمبود ویتامین A در اثر سوء تغذیه، دو عامل بروز کوری ناشی از التهاب قرنیه در سراسر جهان هستند. در ایالات متحده، استفاده از لنزهای تماسی نقش مهمی در ایجاد عفونت و زخم قرنیه دارد و افراد مبتلا به عفونت چشمی فعال نباید از این لنزها استفاده کنند. التهاب قرنیه همراه با زخم قرنیه، فرآیندی عمقی‌تر و جدی‌تر است و موجب کاهش بینایی شدیدتر، درد، ترس از نور، قرمزی و ترشح چشم می‌شود. در موارد شدید بیماری، چرک در اتاقک قدامی چشم وجود دارد که به آن هایپوپیون – hypopyon گفته می‌شود.
درمان‌های مرسوم
– پزشک متخصص چشم، پس از انجام رنگ‌آمیزی و کشت ترشحات چرکی چشم، بلافاصله درمان با آنتی‌بیوتیک را آغاز می‌کند.
– ممکن است عفونت قرنیه در اثر عوامل قارچی و یا ویروسی – مانند ویروس‌ها) ایجاد شود که در این موارد باید از داروهای ضدقارچی یا ضدویروسی موضعی سیکلوپلژیک‌ها و آسیکلوویر خوراکی استفاده نمود.
همچنین بخوانید:
- اگزما در نوزادان
- انتقال قارچ ها در نقاط مختلف بدن به چه صورت است
- مواد غذایی که موجب “سقط جنین” می شوند
نکته
هرپس ویروس ها از علل عمده کوری ناشی از التهاب قرنیه به شمار می‌آیند.
– التهاب قرنیه قارچی چگونه ایجاد می‌شود؟
– کراتیت‌های قارچی بیشتر در مناطق دارای آب و هوای گرم و به خصوص به دنبال ورود ذرات گیاهان یا سبزی‌ها به داخل قرنیه ایجاد می‌شوند.
– آیا می‌توان از کورتون‌های موضعی برای درمان اسکار قرنیه استفاده کرد؟
– بله، البته این کار باید حتما به وسیله چشم‌پزشک و با احتیاط بسیار انجام شود زیرا استفاده از این دارو می‌تواند باعث ذوب شدن قرنیه و سوراخ شدن آن شود و نیز خطر طولانی شدن عفونت و بروز گلوکوم – آب سیاه) را به دنبال دارد.
منبع: 1pezeshk
- ۱۰۴
